اعتراض مردم مهدیشهر با بیش از 5000 هزار امضاء

مردم مهدیشهر طی ارسال نامه ای به رئیس جمهور  که رو نوشت آن به شورای شهر وصول گردیده است ضمن تشکر از دولت کریمه در خصوص ارتقاء بخش مهدیشهر به شهرستان اشاراتی به عدم اجرای مصوبات سفر توسط دستگاه های ذی ربط داشته اند , متن کامل آن که در سایتها مختلف منتشر گردیده بدین شرح است

بسم الله الرحمن الرحیم

محضر مبارک رئیس جمهوری اسلامی ایران، جناب آقای دکتر محمود احمدی نژاد
با سلام و درود بر روح رفیع و ملکوتی معمار کبیر انقلاب اسلامی، حضرت امام خمینی (ره) و آرزوی سلامت و طول عمر برای رهبر معظم انقلاب اسلامی، پرچمدار عزت و اقتدار نظام اسلامی در پهنه گیتی، و آرزوی توفیق و سربلندی برای حضرتعالی در پیشبرد اهداف عالی دولت عدالت محور جمهوری اسلامی ایران.

جناب آقای رئیس جمهور
همانگونه که خاطر مبارکتان مستحضر است، مهدیشهر (مزین به نام مبارک حضرت مهدی (عج) با اهدای ۱۱۳ شهید دفاع مقدس و صدها جانباز سرافراز عرصه های دفاع از کیان اسلامی، و دارا بودن عالمان وارسته و بزرگی همچون مرحوم آیه ا… العظمی سید احمد زیارتی، مرحوم حجت الاسلام والمسلمین شیخ محمود استعلامی و دکتر محمد قلی نادعلیان چهره ماندگار علمی کشور و صدها ستاره درخشان در آسمان علم و فرهنگ و ادب و هنر ایران اسلامی، در انتخابات دولت نهم و دهم با بیش از ۹۲ درصد رای، به حضرتعالی و برنامه عدالت محورتان رای مثبت داده و به ندای رهبر فرزانه انقلاب اسلامی مبنی بر مشارکت حداکثری در انتخابات، لبیک گفته اند.

جناب آقای دکتر احمدی نژاد
یکی از مهمترین ثمرات دولت دهم برای این خطه، ارتقای سیاسی مهدیشهر از بخش به شهرستان بود، که موجب امتنان و سپاسگزاری آحاد مردم گردید. با این اقدام مبارک و ستودنی، بیش از ۴ دهه انتظار و پیگیری مستمر مردم، به پایانی شیرین و  بیاد ماندنی پیوند خورد و مردم قدرشناس مهدیشهر تا مدتها، حلاوت تولد پنجمین شهرستان استان سمنان را در کام خود احساس می کردند. اما مع الاسف باید تصریح کرد، این اتفاق که می توانست سرآغاز رشد و شکوفایی این شهرستان تازه تاسیس باشد، بر اثر جوسازی ها و تنش افکنی های برخی عوامل پیدا و پنهان و ارعاب مسئولان ارشد استان سمنان، عملا به توقف مرکز شهرستان تازه تاسیس مهدیشهر منجر شده است. به عبارت واضح تر، رایحه مهرورزی دولت در مهدیشهر، جای خود را به بی مهری و بی عدالتی داده است.

جناب آقای رئیس جمهور
مردم مهدیشهر با محرومیت قرابتی دیرینه دارند. آنان در دهه های گذشته، نیک آموخته اند که هرگاه با تاخیر دولت مواجه شدند، خود باید آستین های همت را بالا بزنند و گرد حرمان را از سر و روی شهر بتکانند. بسیاری از امکانات فعلی شهر، نظیر بیمارستان ۵۰ ساله و در آستانه تخریب فعلی، دانشکده روانشناسی، کارخانجات صنعتی،استخر خصوصی، زیرساخت های گردشگری (نظیر هتل ها – سوئیت های گردشگری و …)،  شماری از ادارات، موزه عشایری ایل سنگسر و نظایر آن، با همت مردم این شهر ساخته شده است. لذا شهرستان شدن مهدیشهر کمترین بار مالی را به دولت تحمیل کرد. اما آیا پاسخ همت مردم باید بی مهری مسئولان باشد ؟

جناب آقای دکتر احمدی نژاد
مردم مهدیشهر همواره قدردان خدمات و دستاوردهای نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران بوده، هستند و خواهند بود. لذا جا دارد که از تلاش های مسئولان محترم در اجرایی کردن ورزشگاه هزار نفری، زمین چمن هاکی و کتابخانه عمومی مهدیشهر (هر یک با درصدی از پیشرفت فیزیکی)  پژوهشگاه منطقه ای رویان (در شرف آغاز) ، مجموعه ورزشی کارگران و … تشکر و قدردانی نماییم.
اما این شهر کاستی هایی دارد که در جریان سفرهای سه گانه مورد بررسی قرار گرفت و مصوبات ارزشمندی نیز برای آن تصویب شد. اگرچه بسیاری از مصوبات دور اول (مربوط به قبل از شهرستان شدن) به اجرا درآمده است، لیکن بسیاری از مصوبات دور دوم  و اهم مصوبات دور سوم مهدیشهر بر روی کاغذ مانده است.

جناب آقای رئیس جمهور
۱- هنوز پس از گذشت سه سال از ارتقای رسمی مهدیشهر، جای خالی بسیاری از ادارات در این شهر احساس می شود و حتی برخی از دستگاه ها، در قامت نمایندگی فعالیت می کنند.
۲- پروژه مهم بیمارستان ۶۴ تختخوابی مهدیشهر که قرار بود جایگزین بیمارستان فرسوده فعلی شود، هنوز اجرایی نشده است. این در حالی است که طبق زمانبندی اجرایی ، عملیات احداث این بیمارستان باید از سال ۹۰ آغاز و در سال ۹۲ به اتمام برسد.
متاسفانه در مسیر ساخت این بیمارستان سنگ اندازی ها و کارشکنی هایی از سوی دستگاه های ذیربط (به بهانه های واهی) صورت گرفت که حاصلی جز از کف دادن زمان و مایوس شدن مردم نداشته است.
۳-پروژه احداث دانشکده منابع طبیعی مهدیشهر که در بند ۵ تصمیم نامه شماره ۴۶۰۶۵/۲۵۳۶۱۷ جلسه مورخ ۹ بهمن ۱۳۸۹ هیات محترم وزیران به تصویب رسیده و ۱۰ میلیارد ریال اعتبار نیز برای آن در نظر گرفته شد، تا این تاریخ به نتیجه مشخصی نرسیده و راهی به خروج از کاغد نجسته است.
۴-پروژه احداث استخر شنای دانش آموزی مهدیشهر با کد پروژه ۹۰۰۱۱۰ و کد طرح ۰۰۱ن ۳۰۵۰۳  نیز یکی دیگر از طرح های عمرانی مصوب هیئت محترم وزیران برای مهدیشهر است که نه تنها تاکنون اجرایی نشده است،بلکه در حال خروج از مسیر قانونی و جابجایی به نقطه ای دیگر است. و این امر نگرانی های شدیدی را در بین مردم مهدیشهر ایجاد کرده است. این در حالی است که از هفت هزار دانش آموز شهرستان مهدیشهر، نزدیک به ۵۰۰۰ نفر آنان در شهر مهدیشهر سکونت دارند.
۵-ایجاد موزه دولتی مهدیشهر که بر اساس تصویب هیئت محترم وزیران مقرر گردید در چارچوب ایجاد ۵ موزه در ۵ مرکز شهرستان اجرا شود، در هاله ای از ابهام قرار گرفته است. حال آنکه در سال ۱۳۸۹ اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان سمنان برای مجموع ۵ بنای معرفی شده در ۵ شهرستان درخواست ۲۰۵۰۰ میلیون ریال اعتبار نمود که استان مبلغ ۴۱۲۰ میلیون ریال را تامین کرد تا با اولویت دهی مناسب هزینه شود. با این حال هنوز نشانه ای از موزه دولتی در مهدیشهر مشاهده نمی شود.
۷-ساماندهی گلزار شهدای مهدیشهر یکی دیگر از مطالبات معوق و ناتمام این شهر است که بیش از همه، دل پدران و مادران شهدا را می آزارد. وضعیت رقت بار گلزار شهدای مهدیشهر،بیانگر بی تفاوتی و بی توجهی عمیق مسئولان امر به مسائل این شهر است. آیا مکان مقدسی که به فرموده مام خمینی (ره) مزار عاشقان و عارفان ودلسوختگان و دارالشفای آزادگان نام گرفته، باید اینگونه باشد؟
۸-پارک علم و فناوری مهدیشهر (از مصوبات دور سوم سفر دولت محترم به استان سمنان) نیز تاکنون راه به جایی نبرده است. حتی می توان این مصوبه را جزو طرح های فراموش شده محسوب کرد. چرا که هیچ یک از مسئولان استان مایل نیستند درباره این مصوبه سخنی بگویند.
۹-پروژه احداث مجتمع اداری مهدیشهر از جمله طرح هایی بود که پس از ارتقاء این شهر ضرورت یافت. این طرح که می تواند بار بسیاری از مراجعات به مرکز استان را کاهش دهد، در صورتجلسه مورخ ۱۹ اسفند ۸۹ با حضور استاندار سمنان و مسئولان اجرایی مهدیشهر مطرح و مقرر گردید برای احداث این مجتمع در سال ۱۳۹۰ از محل اعتبارات سفر سوم هیئت محترم دولت، پیش بینی اعتبار شود، اما سال ۹۰ رو به اتمام است و دریغ از یک اقدام.
۱۰-شهرستان مهدیشهر از گذشته های دور با شهرستان فیروزکوه داد و ستد داشته و راه خاکی مهدیشهر-آبگرم-گنداب-فیروزکوه از دیرباز تاکنون مورد استفاده مردم و خانوارهای عشایری ایل سنگسری بوده است. مطالعه و احداث این محور، ذیل پیشنهادات دور سوم سفر هیئت محترم دولت مطرح گردید، اما به دلیل آنچه که محدودیت های توجیهی-فنی و اقتصادی وارد بر پروژه، خوانده شد مورد تصویب قرار نگرفت.  تقاضای مردم مهدیشهر از محضر حضرت عالی این است که در خصوص بهسازی این محور دستور اقدام فرمایید تا دو شهرستان مهدیشهر و فیروزکوه از طریق این محور مناسب به هم اتصال یابند.
۱۱-مهدیشهر تنها مرکز شهرستان در استان سمنان است که طرح احداث کنارگذر ندارد!  این امر با توجه به رشد فزاینده شهر و افزایش عبور و مرور از محور سمنان-مهدیشهر-ساری-دامغان و بلعکس، مشکلات و مخاطرات جدی را برای شهروندان ایجاد کرده است.
۱۲- پروژه مسکن مهر مهدیشهر که پیش از سایر شهرهای استان سمنان آغاز شده بود، هنوز به بهره برداری نرسیده است. این درحالی است که مراکز شهرستان های سمنان،شاهرود، دامغان و گرمسار، هر یک بخشی از پروژه مسکن مهر خود را در خرداد ماه سال جاری افتتاح کردند، اما مهدیشهر علی رغم پیشتازی اولیه اش، از این افتتاحیه باز مانده است.
۱۳-شهر مهدیشهر با دارا بودن منطقه گردشگری دربند، سردربند، گل رودبار و جاذبه هایی چون غار دربند و مجموعه گردشگری آبشار و دارا بودن زیرساخت های نسبتا مطلوب گردشگری ،از پتانسیل لازم برای تبدیل شدن به شهر گردشگری برخوردار است. لذا استدعا دارد با تبدیل مهدیشهر به شهرستان نمونه گردشگری، گامی اساسی در راستای توسعه شهرستان برداشته شود. یقینا بخش خصوصی این شهر توان ورود به این حوزه را داشته و ریسک سرمایه گذاری آن را نیز خواهد پذیرفت.
۱۴- یکی از مهمترین مشکلات مهدیشهر، کمبود آب است. مهدیشهر در حالی از کمبود آب رنج می برد، که خود مهمترین تامین کننده آب شرب مرکز استان است. استدعای مردم مهدیشهر این است که جهت تعیین سهم عادلانه ای از آب سد فینسک ( بند ۱۱ مصوبات دور دوم سفر هیات محترم دولت ) به منظور تامین آب شرب مورد نیاز مهدیشهر، از هم اکنون تمهیدات لازم اندیشیده شود.

جناب آقای دکتر محمود احمدی نژاد
خواسته ی مردم مهدیشهر، بکارگیری نیرو های بومی در جایگاه های مدیریتی این شهرستان است که متاسفانه، چه قبل از ارتقاء و چه بعد از ارتقاء این شهر، به ظرفیت های بومی آن کمتر توجه شده ، تا جایی که این شهر به میدانی برای انتصاب مدیران پروازی بدل گردیده است. مهدیشهر از نیروهای مستعد و توانمندی برخوردار است که شناخت نسبتا مطلوبی از پتانسیل ها، ظرفیت ها، فرصت ها، تهدید ها، ضعف ها و قوت های این شهرستان دارند و قادرند مسیر رشد و بالندگی را با سرعت بیشتری طی کنند. لذا استدعا دارد در گزینش مدیران بومی، شاخص جمعیتی مرکز شهرستان و سایر نقاط را ملاک عمل قرار دهند.

جناب آقای رییس جمهور
مهمترین اصل که همواره مورد تاکید رهبر معظم انقلاب اسلامی و شخص حضرتعالی بوده، اصل وحدت و وفاق ملی است، که یکی از جلوه های عینی آن، وحدت و وفاق منطقه ای است. اما مع الاسف از زمان شهرستان شدن مهدیشهر به این سو ، شاهد برخی اقدامات تفرقه افکنانه و وحدت شکن در منطقه هستیم که علت اصلی آن، مماشات مسئولان ارشد استان سمنان در برابر خواسته های فزون طلبانه ی افرادی است که در قالب جنجال های سیاسی و ارسال طومارهای پی در پی و بیانیه های مشکوک، جو آرام منطقه را ملتهب می کنند. آنها با ارائه آمارهای غیر واقعی ، بدون در نظر گرفتن شاخص مهم جمعیت ساکن، نه تنها امکاناتی بیش از مرکز شهرستان می خواهند، بلکه به برخی از مصوبات مهم مهدیشهر نیز چشم دوخته اند. عجیب تر اینکه، این جریان از سوی مسئولان ارشد استان حمایت می شود. جدیدترین نمونه ی این حمایت نیز تلاش مقامات عالی استان برای جابجایی پروژه احداث استخر شنای دانش آموزی مهدیشهر به شهر مجاور است که موجب التهاب شدید فضای مهدیشهر شده است.  کافی است به شهرستان های دیگر استان نگاهی بیفکنیم تا متوجه وضعیت غیر عادی شهرستان مهدیشهر شویم. سوال مردم مهدیشهر این است که چرا مسئولان ارشد استان سمنان نسبت به آنها و نیازهای اساسی شان، علی رغم تمرکز ۶۵ درصد از جمعیت شهرستان در شهر مهدیشهر، بی تفاوت اند. آیا این نشانه ها را باید به معنای تقویت مرکز شهرستان دانست یا به رکود و انزوا کشاندن آن ؟!

جناب آقای دکتر احمدی نژاد
در این دردنامه، شمه ای از نارسایی ها و مشکلات مردم ولایتمدار مهدیشهر به استحضار عالی رسید. دردهای ما آنقدر زیاد است که اگر همه آن گفته شود، نه در حوصله شما می گنجد و نه در این اوراق محدود. لذا ضمن تقاضای عاجزانه رسیدگی به تظلمات و شکوائیه فوق، استدعا دارد در چهارمین سفر خود به استان سمنان، قدوم مبارکتان را بر چشمان ما نهاده و شهر امام زمان (عج) مهدیشهر را به حضور خود مزین فرمایید.

مردم ولایتمدار و تشنه عدالت مهدیشهر

مطالب مرتبط

۱ دیدگاه

  1. حميد گفت:

    با من اکنون چه نشستن‌ها، خاموشی‌ها
    با تو اکنون چه فراموشی‌هاست
    چه کسی می‌خواهد
    من و تو ما نشویم
    خانه‌اش ویران باد
    من اگر ما نشوم، تنهایم
    تو اگر ما نشوی،
    خویشتنی
    از کجا که من و تو
    شور یکپارچگی را در شرق
    باز برپا نکنیم
    از کجا که من و تو
    مشت رسوایان را وانکنیم
    من اگر برخیزم
    تو اگر برخیزی
    همه بر می‌خیزند
    من اگر بنشینم
    تو اگر بنشینی
    چه کسی برخیزد؟
    چه کسی با دشمن بستیزد؟
    چه کسی
    پنجه در پنجه‌ی هر دشمن دون
    آویزد
    دشت‌ها نام تو را می‌گویند
    کوه‌ها شعر مرا می‌خوانند
    کوه باید شد و ماند،
    رود باید شد و رفت،
    دشت باید شد و خواند
    در من این جلوه‌ی اندوه زچیست؟
    در تو این قصه‌ی پرهیز که چه؟
    در من این شعله‌ی عصیان نیاز،
    در تو دمسردی پاییز – که چه؟
    حرف را باید زد!
    درد را باید گفت!
    سخن از مهر من و جور تو نیست
    سخنی از
    متلاشی شدن دوستی است،
    و بحث بودن پندار سرور آور مهر
    آشنایی با شور؟
    و جدایی با درد؟
    و نشستن در بهت فراموشی ـ
    ـ یا غرق غرور؟!
    سینه‌ام آینه‌ای است
    با غباری از غم
    تو به لبخندی از این آینه بزدای غبار
    آشیان تهی ‌دست مرا،
    مرغ دستان تو پر می‌سازد
    آه مگذار، که دستان من آن
    اعتمادی که به دستان تو دارد به فراموشی‌ها بسپارد
    آه مگذار که مرغان سپید دستت
    دست پرمهر مرا سرو تهی بگذارد
    من چه می‌گویم، آه…
    با تو اکنون چه فراموشی‌ها؛
    با من اکنون چه نشستن‌ها، خاموشی‌هاست
    تو مپندار که خاموشی من،
    هست برهان فراموشی من
    من اگر برخیزم
    تو اگر برخیزی
    همه بر می‌خیزند

پاسخ دادن به حميد لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *